Lincy voor de lens – over vrouw zijn, zelfvertrouwen en boudoir
Ik ben Lincy. 51 jaar. Trotse mama van een dochter van 20 en een zoon van 16. Al 25 jaar samen met mijn ventje Dirk, mijn lief én mijn steunpilaar.
Fotografe. Vrouw. Mens.
En vandaag? Vandaag laat ik mezelf zien. Niet achter de camera, maar ervoor.
Waarom ik dit deed
Als boudoirfotografe zie ik dagelijks hoe vrouwen zichzelf opnieuw leren bekijken.
Hoe ze binnenkomen met twijfels, en buitenstappen met rechte rug en een grote glimlach.
Maar ook ik heb mijn momenten.
Twijfel over mijn buikje. M’n love handles (toch een schoon woord hé, maar het blijft niet m’n favoriet).
Een kin die soms verdubbelt.
En toch… ook ik wil me nog af en toe vrouw voelen. Zacht. Sensueel. Sexy.
Niet voor een publiek. Maar voor mezelf.
Mijn allereerste ervaring voor de lens
Lang geleden stond ik al eens voor de lens.
Een eerste fotoshoot, jong als ik was.
In lingerie. Zonder make-up. Volle belichting. Een tikkeltje verloren.
De fotograaf was een goeie, daar geen twijfel over.
Een collega die ik nog altijd respecteer.
Maar boudoir is een vak apart.
En toen voelde ik me eerder kwetsbaar dan krachtig.
Ik had achteraf spijt van mijn outfit, van het harde licht.
De foto’s heb ik niet gehouden – het gaf me niet de boost waarop ik gehoopt had.
En toch… is daar het zaadje geplant.
“Hoe zou het voelen als het wél goed begeleid is?
Zacht, speels, met de juiste poses en vooral: met veel begrip.”
Dat is wat ik vandaag wil geven aan andere vrouwen.
Waarom boudoir zo’n plek in mijn hart heeft
Na die ervaring én jaren fotografie wist ik:
Dít wil ik doen. Maar dan op mijn manier.
Ik hou van de vrouw die binnenkomt met een klein hartje,
die even twijfelt of ze het wel “kan”.
En ik hou ervan om haar zachtjes te begeleiden – tot dat moment waarop ze zich ineens ziet:
“Wauw, ben ik dat?”
Ja, dat ben jij.
Elke vrouw heeft haar verhaal.
Soms zit daar een portie verdriet of twijfel in.
Soms gewoon wat onzekerheid of tijd die is gepasseerd.
Maar telkens opnieuw zie ik iets moois groeien.
Een glinstering. Een oprechte lach.
Dat moment waarop een vrouw zich weer vrouw voelt.
En dat is waarom ik doe wat ik doe.
Burlesque, boudoir en een kast vol pluimen
Wie mij al wat langer kent, weet dat ik zot ben van het leven.
Van glitter en glamour. Van show en expressie.
Ik stond op het podium met korsetten, veertjes, laarzen, netkousen… burlesque-style!
En ja, die kast met accessoires? Die staat nog altijd goed gevuld.
Lederen vleugeltjes, korsetten in alle kleuren en stoffen – noem maar op.
Ik hou van het idee dat je in mijn studio even iemand anders mag zijn.
Of net helemaal jezelf. Zonder masker. Zonder oordeel.
En toen was er dat nieuwe blauwe decor…
Een tijdje geleden maakte ik een nieuw decor in de studio.
Zacht blauw, bloemig, sensueel.
Mijn eerste gedacht? “Ik zoek een model om het te tonen op mijn site.”
Maar toen dacht ik: nee.
Ik doe het zélf.
En ik ben zo blij dat ik het gedaan heb.
Ik sprong in een korset, visnetpanty’s en laarzen.
Klikte op de ontspanner. En lachte.
Lachte met mezelf, met het moment, met het leven.
Ik ben geen twintig meer – en dat hoeft ook niet
Ik ben 51. En ik voel me goed.
Niet perfect. Maar wél echt.
Ik weet wat ik wel toon (boezem & billen)
en wat ik liever verstop (m’n buikje blijft in het corset, merci!).
Zelfvertrouwen is een schoon ding.
Je hebt er geen maatje 36 voor nodig. Geen perfecte kaaklijn.
Je hebt gewoon een duwtje nodig.
En soms is een fotoshoot dat duwtje.
Later, in het rusthuis…
Later wil ik kunnen zeggen:
“Kijk eens, dit ben ik. Op mijn 51e.
Toen ik besloot dat ik mezelf opnieuw mocht vieren.”
Niet om te choqueren.
Maar om te tonen dat ik trots ben op wie ik ben.
Dat ik een vrouw bén.
En dat er nog velen zoals ik zijn.
Lincy in 1 minuut
Leeftijd: 51
Lengte & gewicht: 1m59 – 69 kg
Haarkleur: Rood (geverfd – om de grijze te verstoppen én omdat mijn ventje er zot van is)
Ogen: Eén groen, één blauw
Schoenmaat: 39
Sterrenbeeld: Waterman
Chinese horoscoop: Tijger
Beroep: Fotografe – van mijn hobby mijn droomjob gemaakt
Favoriet om te fotograferen: Boudoir, newborns van 1 à 2 weken oud, trouwfeesten vol emoties en gekke momenten
Typisch Lincy: Speelvogel op school – waar “niks van zou komen” zeiden ze
Motto: Omring je met positiviteit
Favoriet eten: Scampi’s en stampies van mijn ma – pure West-Vlaamse boerenkost
Bang van: De donker
Kan niet tegen: Onrecht
Ochtend of avondmens: Ochtendmens
Stiekem plezier in: Zingen in de auto op max volume
Wat me blij maakt: Dansen. Echte babbels. Echte foto’s. Écht leven.
Tot slot
Deze blog schrijf ik na al die jaren fotografie.
Niet omdat het moet.
Maar omdat het tijd was.
Tijd om te tonen dat ik er ook nog ben.
Dat ik me nog steeds vrouw voel.
En dat ik elke vrouw wil aanmoedigen om hetzelfde te doen.
Of je nu net moeder werd, al oma bent, twijfelt aan je lijf of gewoon nieuwsgierig bent…
Je bent welkom.
Laat mij je tonen hoe mooi je bent.
Zoals je bent. Nu.
Liefs,
Lincy – Fotoaanhuis
