Mijn allereerste boudoirshoot: spannend, maar het mooiste cadeau voor mezelf

Mijn allereerste boudoirshoot was kort voor mijn huwelijk. Ik had Lincy en Dirk ontmoet op de huwelijksbeurs in Kortrijk en dat concept van een boudoirshoot sprak me ergens wel aan. Ik dacht: waarom niet eens iets zot doen?

De shoot ging door in het Verloren Gedicht in Bellegem, een prachtige locatie. Maar eerlijk? Ik vond het best spannend. Ik had er zin in, maar tegelijk zat ik vol twijfels. Wat zouden ze van mij denken? Was mijn lingerie wel mooi genoeg? Was ik wel mooi genoeg?

Toch deed ik het. En het resultaat? Dat was gewoon top. Ik voelde me achteraf zó blij dat ik het aangedurfd had.

Een tweede boudoirfotoshoot, tien jaar en drie kinderen later

Inmiddels zijn we tien jaar verder. Ik ben mama geworden van een tweelingmeisjes en een zoontje. Mijn lichaam is veranderd. Twee keizersnedes hebben hun sporen nagelaten. Vooral over mijn buik voelde ik me lang onzeker.

En toch kriebelde het weer. Ik wilde nog eens een shoot doen, maar deze keer met een andere insteek: om mezelf terug te zien. Om terug die vrouw te voelen, naast het mama-zijn.

En wat een verschil met tien jaar geleden. Deze keer durfde ik meer. Ik wist wie Lincy was, hoe ze werkt, en dat zorgde ervoor dat ik helemaal op mijn gemak was. Voor het eerst durfde ik ook zonder bovenstuk voor de lens te staan. Iets wat ik me vroeger nooit had durven voorstellen.

Ik had zoiets van: dit ben ik nu. Mét mijn littekens, mét mijn mama-lichaam, maar ook met meer kracht. Ik mag gezien worden.

Boudoirfotografie hielp mij als mama opnieuw vrouw te zijn

De voorbije jaren was het soms alsof ik verdween in de rollen die ik moest spelen: mama, zaakvoerster, partner. Maar wie was ik zelf nog?

Ik gaf alles aan anderen. Mijn tijd, mijn energie, mijn aandacht. Voor mijn kinderen, mijn man, mijn werk. En ik vergat mezelf. Het enige moment waarop ik me nog echt vrouw voelde, was wanneer ik mij mooi aankleedde om ergens naartoe te gaan.

Die shoot was dus geen luxe. Het was een noodzakelijke stap om mezelf terug te vinden.

Van onzeker lichaam na keizersnede naar trots en zelfvertrouwen

Bij mijn eerste shoot had ik een redelijk mooi lichaam, vond ik toen. Maar de onzekerheid was groter. En in je hoofd zijn die stemmetjes altijd aanwezig: zou ik dat wel doen, ben ik wel mooi genoeg, zal het er niet raar uitzien?

Maar Lincy hielp me erdoor. Ze gaf me vertrouwen en liet me gewoon mezelf zijn. Bij deze tweede shoot was ik rustiger, zelfzekerder. En toen ik de afgewerkte foto’s zag, dacht ik: amai, dat ben ik gewoon. Alsof ik in een lingeriecatalogus stond.

Dat gevoel… dat gun ik elke vrouw.

Waarom elke vrouw een boudoirshoot zou moeten ervaren

Twijfel jij aan jezelf? Dan is dit net wat je nodig hebt. Want wat een shoot écht doet, is je opnieuw laten kijken naar jezelf. Niet zoals je denkt dat je moet zijn, maar zoals je bent. En dat is vaak veel mooier dan je zelf beseft.

Je ziet dingen waarvan je niet wist dat je ze had. Kracht, zachtheid, trots. Je voelt: ik ben er nog. Ik mag bestaan. En ik mag mezelf graag zien.

Wat helpt jou om je vrouwelijk te voelen, Sofie?

(We vroegen het haar in een kleine joepielijst – want geef toe, we willen ons allemaal wel eens een beetje sexy en stralend voelen, zonder diva te moeten zijn.)

Wat draag jij het liefst als je je mooi wil voelen?
Een kleedje met een beetje decolleté – niet te veel – en hakken. Dan voel ik mij op en top vrouw.

Wat is jouw ultieme verwenmomentje?
Een volledige lichaamsmassage. Zalig, rustgevend, helemaal voor mij alleen.

Wat helpt jou om tot rust te komen?
Een warm bad met kaarsjes. Dan ben ik even niemand anders dan mezelf.

Welke muziek geeft je power?
“Fight Song” van Rachel Platten. Omdat ik jarenlang heb moeten vechten om terug mezelf te zijn. En “Sun is Shining” van Axwell & Ingrosso – die geeft me energie.

Sneakers of hakken?
Sneakers zijn makkelijk, maar als ik me echt vrouwelijk wil voelen: hakken!

Hoe vaak neem je selfies?
Misschien drie per jaar (lacht). Ik neem vooral foto’s van de kinderen.

Wat vind je het mooiste aan jezelf?
Mijn karakter. Mensen denken soms dat ik streng ben – dat ligt aan mijn blik, denk ik – maar ik ben eigenlijk zacht én sterk tegelijk. Als ik respect voel, geef ik dat ook terug. Maar ik geef mijn energie niet meer aan mensen die het niet waarderen. Die grens heb ik intussen wel geleerd te trekken.

Een boudoirshoot als mijlpaal: terug naar de Sofie in mij

Ik ben blij dat ik deze shoot opnieuw heb gedaan. Niet voor mijn partner, niet voor de buitenwereld, maar voor mezelf. Omdat ik voelde dat ik mezelf was kwijtgeraakt. En omdat ik nu voel: ik ben er terug.

Niet de Sofie van vroeger, maar een sterkere versie. Met littekens, met verhalen, met leven. En vooral: met liefde voor mezelf.

Overweeg je een boudoirfotoshoot? Dit wil ik je zeggen

Twijfel je? Dan is het net iets voor jou. Je verdient het om jezelf te zien zoals je echt bent: mooi, sterk en uniek. Want als je jezelf dat moment gunt, komt er zoveel moois naar boven.

Dank je wel Lieve Sofie

Je bent een prachtmadam en je glimlach is me altijd bijgebleven. Ik heb je oprecht heel graag. Het was een plezier om je tijdens de shoot te zien openbloeien en te zien durven. In mijn hoofd zag ik je plots terug zoals je tien jaar geleden was.

Dank je wel om opnieuw voor mij te kiezen. Als je ooit een moeilijke dag hebt: kijk terug naar je foto’s. Geef jezelf een boost. Of kies er eentje uit om boven je bed te hangen. Je verhaal kan andere vrouwen inspireren en een zetje geven om zichzelf graag – of terug graag – te zien.

Liefs Lincy